Waarom ben je pleegouder geworden? Wat was jullie motivatie?

Wij hadden een plekje over in ons hart en in ons huis. Onze kinderwens was groot, maar helaas lukte het (toentertijd) niet. We besloten voor pleegzorg te gaan en kregen een aantal jaar later zelf nog een dochter.

Inmiddels hebben wij de voogdij over onze pleegdochters en weten we dat de meisjes bij ons op zullen groeien en daar gaan wij ze met heel veel liefde mee helpen!

Maak je bijzondere dingen mee als pleeggezin of is het bij jullie gewoon als in elk gezin?

Soms zorgt het voor hele grappige situaties. Bijvoorbeeld laatst toen onze oudste pleegdochter haar zusje (niet biologisch) wilde vertellen dat ze zelf uit een andere buik komt. Als antwoord gaf Bobbi (3): “Ja, mama d’r buik zat vol met cola hè?’

We krijgen ook vaak de vraag of de jongste twee tweeling zijn! Ze zijn biologisch geen zusjes, de één is blond, de ander donker en ze schelen ruim 1,5 jaar!

Heeft het pleegouderschap jullie ook iets gebracht?

Ja! Door pleegzorg werden wij een gezin, konden we onze liefde delen. En ja het is soms lastig en zwaar en er komt best veel bij kijken. Maar een schaterlach, twinkelende oogjes en een lief handje onderweg, laten mij voelen waar we het voor doen.

Nu onze pleegdochters ouder worden gaan ze steeds meer beseffen wat we voor ze doen. Maar zij maken dus ook het verschil voor ons. Het doet me vaak beseffen dat het niet zo vanzelf sprekend is dat je opgroeit in een veilige, warme en liefdevolle omgeving. Helaas hebben teveel kinderen hier nog mee te maken.

Wat zou je tegen iemand anders willen zeggen die overweegt om pleegouder te worden?

Dat zou ik wel eerlijk zeggen, denk er goed over na! Probeer een stabiele basis te hebben en er goed klaar voor te zijn. Luister naar je hart want dat klopt. Bij twijfel niet doen of nog even wachten. Want een fijne match is zo belangrijk, je moet er dan echt voor gaan!